Bergur mætir til leiks

    Nú er komið að því að Bergur fari að taka fullan þátt í þjálfuninni.  Hann mætti í fyrsta tíma um daginn og gekk eiginlega vonum framar að mínu mati.  Ekki alveg gott að sjá fyrir hvernig þetta muni ganga með hann og ég átti alveg eins von á að hann myndi ekkert vilja taka þátt í þessu rugl með okkur.  Hann vildi fyrst ekkert koma inn í salinn sem notaður er til þjálfunar og sagðist vera hræddur.  En eftir smá tiltal varð hann samstarfsfúsari.  Atli lét Berg hafa tauminn í aðra hendina og leiddi hann eða lét hann halda utan um öxlina á sér með hinni. Svo gaf Bergur sínar skipanir og Atli sá til þess að Goði skildi hann og færi eftir hans skipunum.  Einnig fór hann yfir hvernig Bergur á að hrósa Goða fyrir að gera rétt.  Bergur vildi helst henda sér niður í hvert sinn og knúsa og hnoða hann en Atli sýndi honum hvernig viðeigandi hrós færi fram.  Mér fannst Bergur bregðast vel við Atla og hans fyrirmælum og vona innilega að hann kaupi hann sem einhvern sem hann á að hlýða og þýði ekkert að vera með einhver fíflalæti við.

    Goði greyið var hálf ringlaður á þessu fyrst.  Vissi ekki alveg hverjum hann átti að hlýða. Ekki bætti úr skák að ég var að sniglast í kring um þá með myndavélina og hann var alveg ringlaður á goggunarröðinni. Reyndar varð myndavélin batteríslaus en ég náði samt að kreista nokkrar myndir úr henni.

    Bergur var síðan í miklu óstuði fyrir næsta tíma og við ákváðum að fresta tímanum og ekki taka sénsinn á að gera þetta að einhverri neikvæðri upplifun.  En svona er þetta bara, maður er ekki alltaf í stuði og þá verður að taka tillit til þess.  Annars er það líka í fréttum að Bergur fékk sumarklippinguna um daginn.  Pabbi hans notaði sénsinn þegar mamman var í burtu í 4 daga og snoðaði drenginn almennilega.  Honum finnst fátt eins óþægilegt og klipping og því var þetta alveg kjörið.  Þar sem hann lætur öllum illum látum við þessar athafnir þá var ekki í boði að klippa hann au couture og því var bara allt rakað af.  Hann situr nú löngum stundum og strýkur yfir kollinn sinn og segist vera sköllóttur .

Fótbolti

Rosalega finnst mér fótbolti skemmtilegur. Allt frá því ég man eftir mér hef ég haft mikin áhuga á fótbolta.  Æskuminningar mínar eru uppfullar af fótbolta, fótbolti í frímínútum , með strákunum í hverfinu, fótboltaæfingar með keflavík, horfandi á enska boltann með pabba og að stússast í 1x2 getraunum sömuleiðis með pabba.  Raunar á hann stóran þátt í þessum áhuga mínum þar sem hann sjáflur var mikill áhugamaður um fótbolta allt til hinsta dags. 

Frá unga aldri hef ég haft mikla ánægju af að sækja leiki með keflavík og íslenska landsliðinu og veit fátt sumarlegra en að fara á völlinn.  Ég man eftir ferðum á völlinn með pabba þegar ég var lítill drengur bæði með keflavík og landsliðinu.  Á veturna hefur síðan enski boltinn leikið stórt hlutverk í mínu lífi og reyndi ég að missa ekki af leikjum liverpool ef þess var einhver kostur. 

Þegar aðstæður breytast í kjölfar barneigna er óhjákvæmilegt að hlutir eins og fótboltagláp lækki nokkuð í forgangsröðinni og í mínu tilfelli fannst mér það ekkert mál. Ég átti reyndar ekki von á að það færi eins neðarlega og raun bar vitni en ég hef ekkert verið að kvarta mikið samt.  Gamli fótboltafíkilin hefur bara tekið það sem boðist hefur hverju sinni og reynt að bera harm sinn í hljóði.   Man t.d. eftir köldum laugardegi í desember, liverpool að spila í deildinni í beinni á skysport.  Ég og Bergur úti í einhverju stússi, kveikt á sjónvarpinu inni í svefnherbergi og dregið frá. Svo reyndi maður eftir því sem færi gafst að guða á gluggan og sjá hvort staðan hefði breyst á milli þess sem maður hljóp á eftir Begga.  Ég hætti síðan að kaupa áskrift að enska boltanum þar sem sjaldan gafst færi á að horfa .   Mér hefur yfirleitt ekki þótt þetta neitt tiltökumál, svona var þetta bara og ekki til neins að kvarta. 

Bergur hefur líka smitast af þessari boltadellu og hefur alltaf haft rosalega gaman af boltaleikjum.  Hann hafði reyndar lengi vel ekki mikin áhuga á að horfa á aðra sprikla með bolta en var alveg sjúkur í að vera sjálfur með bolta. Ég fór síðan að gera  tilraunir til þess að fara með hann á völlinn og sjá keflavík spila.  Honum fannst þessi viðburður sem fótboltaleikur er alveg rosalega spennandi.  Honum fannst reyndar ekki aðalmálið að fylgjast með leiknum og gangur leiksins og úrslit fóru eiginlega fyrir ofan garð og neðan. Hlutir eins og hvatningarhróp og trommusláttur, tónlist sem spiluð var í hálfleik og poppkornsát voru aðalmálið.  Hann nennti ekki að sitja kyrr í sætinu og við röltum um vallarsvæðið í c.a. 70% af leiknum.  Svo var yfirleitt tekið eitt eða tvö köst þar sem áhorfendur fylgdust forviða með þessum óþekka dreng og pabbanum sem hafði enga stjórn á honum.  En svona var þetta bara og engin ástæða til að taka þetta eitthvað inná sig. 

En nú eru aldeilis hlutirnir að snúast mér í hag skal ég segja ykkur .  Unglingurinn minn sem bráðum  verður 13 ára er allt í einu farin að horfa á heila fótboltaleiki í sjónvarpinu.  Hann er eftir sem áður sjúkur í að fara á völlinn en situr núna lengur en áður.  Hann vill helst ekki klæðast öðru en fótboltatreyjum í skólann og þekkir hvaða treyjur tilheyra hvaða liði. Við feðgarnir sátum saman á miðvikudagskvöldið og horfðurm á úrslitaleik meistardeildarinnar, Manchester United gegn Chelsea.  Þessi leikur bauð upp á allt það sem hægt er að biðja um í fótboltaleik, mörk, stangarskot (sem Bergi finnst vera aðal) gul og rauð spjöld, hálfleik, framlengingu, vítaspyrnukeppni , grátur, hlátur, bikarafhendingu og flugelda. Það var því frekar syfjaður unglingspiltur sem mætti í skólann, klukkutíma of seint, daginn eftir. 

Fór svo að pæla aðeins í því um daginn þar sem við feðgarnir vorum með boltann á einhverjum grasvellinum hversu heppinn við erum að hann skuli hafa þennan áhuga á að leika sér í fótbolta.  Hann gæti þessvegna ekkert viljað fara út að leika sér.   Frekar hanga inni í tölvunni eða að glápa á sjónvarpið eða bara vesenast eitthvað með eitthvað dót.  Þó að við þurfum að fara út með honum í hvert sinn þá er það fórnarkostnaður sem við borgum með glöðu geði því hvað er eðlilegra og heilbrigðara en að vilja fara út að leika sér með boltann sinn þegar maður er 13 ara. Svo heldur þetta okkur í smá formi sem er bara fínt.

En fyrir næsta vetur verður það skoðað af meiri alvöru en áður hvort kaupa skuli áskrift að enska boltanum.

 

Þreyta

    Annasöm vika og hvítasunnuhelgi að baki og allir yfir þrettán vel þreyttir.  Undirritaður var sendur með litlum fyrirvara til Toronto í vinnuferð í 2 nætur og kom heim á laugardagsmorgni.  Heimilshaldið var sett í poka og teipað við bakið á húsfrúnni á  meðan sem því miður fékk ekki frí frá vinnu eða heimili til þess að koma með. Þegar heim var komið tók við fótboltamaraþon með Bergi sem ekki sér fyrir endann á.  Bergur er núna með gríðarmikla fótboltadellu og vill helst vera í fótbolta allan daginn. Pabbi hans Bergs komst að því sér til mikillar skelfingar að hann er ekki 18 ára ennþá og hefur fundið fyrir ýmsum undarlegum líkamlegum kvillum í kjölfarið á  áðurnefndu maraþoni sem falla líklegast flestir undir samheitið harðsperrur. 

    Að Bergs mati gekk sumarið formlega í garð þegar fyrsti leikur hjá keflavík í landsbankadeildinni var háður og við vorum að sjálfsögðu þar. Hann vill helst ekki klæðast öðru en fótboltatreyjum og toppar ekkert að vera í nr. 9 með Torres á bakinu. Gylfi gullmoli sem er stuðningurinn hans í skólanum bauð kappanum svo með sér á Keflavík-Fylkir á fimmtudagskvöldinu og það sló heldur betur í gegn bæði hjá Bergi og foreldrum hans. 

    Goði tók upp á þeirri nýjung um daginn að stoppa alltaf reglulega þegar farið var með hann út að ganga og horfa á þann sem hélt í tauminn það sinnið eins og hann vildi segja honum eitthvað.  Við héldum kannski að hann þyrfti að gera nr. 2 en það var ekkert endilega raunin. Oftast dugar að klappa á lærið (á mennska aðilanum þ.e.a.s) og hvetja hann áfram og þá gekk hann aftur af stað.  En síðan stoppaði hann aftur og svona gekk þetta í nokkurn tima. Eftir að ég varð aðeins ákveðnari við hann þá hætti hann þessu en ég er enn ekki viss hvað honum gekk til með þessu.  Það hefur verið smá pása á þjálfun vegna anna en í síðasta tíma vorum við að láta Goða finna prik sem búið var að marinera í munnvatni frá Bergi.  Skemmst frá því að segja að Goði stóð sig rosalega vel þvi mikið var af aukalykt sem hann þurfti að einangra.  Aftur sá maður hvað nefið á þessum dýrum er svakalega öflugt.  

Bergur á það til að vera stundum óþarflega harðhentur við Goða og við erum á fullu þessa dagana að fá hann til að handleika kvikindið í samræmi við genfarsáttmálann. Goði kemur sér bara í burtu í rólegheitunum ef Bergur er eitthvað leiðinlegur og fyrirgefur honum allt sama hvað gengur á. 

Kv. 

Kej.

"Breik"

Við hjónakornin skelltum okkur til london yfir helgina og nutum  lífsins aðeins .  Það var kominn tími á  smá  "breik" og  aðeins að hlaða batteríin.  Vorum á hóteli í Kensington hverfinu sem var bara ágætt og tókum "undergroundið" með trompi.  Þvældumst um borgina þvera og endilanga á lestarkortunum okkar og erum að fíla "the tube" alveg í ræmur. Veðrið var hrikalega gott hlýtt og milt. 

Fórum að sjá Mamma Mia söngleikinn sem sýndur er í Prince of Wales Theater niðri við Piccadilly Cirkus.  Inga er náttúrulega Abba aðdáandi dauðans og því alveg tilvalið að drösla henni á þennan söngleik.  Hún tók með sér stórann pakka af tissjú og var það eins gott því tilfinningarnar báru hana næstum ofurliði nokkrum sinnum, eða þannig. Mamma Mia er rosalega skemmtilegur söngleikur og vel hægt að sjá hversvegna hann er eins vinsæll og raun ber vitni.

Tókum líka smá túrista á þetta og skoðuðum okkur um og blönduðum geði við innfædda. Einnig var  verslað smá, með áherslu á smá. Áttum síðan brúðkaupsafmæli á sunnudeginum og skelltum okkur á Le Relais De Venise af því tilefni.   Sá staður hafði ekkert versnað síðan síðast og fær okkar bestu meðmæli enn og aftur. 

Við lentum síðan í smá hremmingum á leiðinn út á flugvöll.  Tókum lestina og áttum eftir 2 stopp áður en við kæmum að heathrow.  Þá hefur líklega einhver kastað sér fyrir lestina því lestin var kyrrsett og rýmd og fljótlega ruddust inn á stöðina sjúkra, lögreglu og slökkviliðsmenn og var þeim mikið niðri fyrir. Lestarstjórinn sem var fremst í lestinni var í taugaáfalli og hágrét  Við sáum sem betur fer enginn ummerki um það sem gerðist og komust á endanum út á heathrow með strætó.  Skrítinn endir á annars frábærri helgarferð til Londres. 

Kv. Kej